Rok szkolny 2018/2019
Godziny
pracy
Poniedziałek: 8.00 – 13.30
Wtorek: 8.00 – 15.20
Środa: 8.00 – 14.30
Czwartek: 8.00 – 13.30
10 zdań, które chce usłyszeć Twoje dziecko:
Powtarzaj dziecku, że zawsze może na ciebie liczyć. To
słowa, które twoje dziecko powinno słyszeć jak najczęściej. Często o nich
zapominamy. Uważamy je za zbędne, oczywiste, a czasem nawet trudne. Ale mocy
tych słów nie da się przecenić. Oto zdania, które powinno się jak najczęściej
powtarzać dziecku.
Zakazane zdania: czego nie wolno mówić dziecku:
Zanim w złości powiesz o
dwa słowa za dużo, pomyśl, jaką krzywdę możesz wyrządzić tym dziecku. Są takie zdania, które
wypowiadane często bez zastanowienia mogą wyrządzić dziecku krzywdę. Oto przykłady zdań,
których nigdy nie powinnaś mówić swojemu dziecku.
Rady, które mogą ułatwić
stworzenie głębokiej więzi
między dziećmi i rodzicami.
·
Dbaj o dobrą komunikację.
Dziecko uczy się, obserwując dorosłych. Jeśli
nie będziecie otwarcie rozmawiać z mężem, mamą czy teściową, a tylko wymieniać
informacje albo rzucać nieprzyjemne uwagi, nie nauczy się efektywnej
komunikacji.
·
Czytaj między słowami.
Dzieci nie potrafią ubierać emocji w słowa. Gdy
mówią: „Nienawidzę cię!”, myślą: „Zawiodłaś mnie!”. Komunikat: „Boli mnie
brzuch” może oznaczać: „Nie chcę iść do szkoły”. Pora na szczerą rozmowę.
Możesz zgodzić się, by opuściło lekcje, ale powiedz, że musisz wiedzieć
dlaczego.
·
Podejmuj trudne tematy.
Jeżeli
nie zaczniecie rozmawiać o nich teraz, za kilka lat okaże się, że powstała
między wami bariera trudna do pokonania.
·
Każde dziecko jest inne.
Niektóre
dzieci są bardziej wylewne i szczere od innych. Musisz wypracować własną metodę
komunikacji z dzieckiem.
·
Bądź konsekwentna, ale nie uparta.
Umówiłaś
się z dzieckiem, że nie je słodyczy? W porządku! Ale na urodzinach koleżanki
pozwól mu zjeść kawałek tortu. Jeśli nie może oglądać filmu po 20, możesz się
zgodzić, gdy będzie to film familijny. Zawsze tłumacz, że pozwalasz na coś
wyjątkowo i nie oznacza to wycofania się z przyjętej wcześniej zasady.
·
Nie karz w złości.
Gdy
dziecko coś zbroiło, najpierw sama opanuj negatywne emocje i dopiero wtedy
wymyśl karę. Będziesz mieć pewność, że nie ukarzesz go niewspółmiernie do winy.
Poza tym zdobędziesz możliwość wytłumaczenia dziecku, jakie konsekwencje ma
jego postępowanie. W ten sposób nauczysz go sprawiedliwości.
·
Przekonaj dziecko, że może ci powiedzieć o wszystkim.
Jeśli
będzie bało się przyznać do złego postępku, zacznie kłamać. Jedno kłamstwo
pociągnie za sobą następne. Im dłużej to będzie trwało, tym większe ryzyko
utraty zaufania przez obie strony.
·
Zastanów się, jakie następstwa może wywołać kara.
Bycie
surowym nie zawsze popłaca. Zastanów się, czy karząc dziecko za
nieposłuszeństwo, nie uczysz go spolegliwości. Czasem kara za kłamstwo zachęca
nie do mówienia prawdy, ale do wymyślania bardziej złożonych, a w związku z tym
trudniejszych do wykrycia intryg.
·
Nie krzyczycie do siebie z pokoju do pokoju.
Inaczej
zanim się zorientujesz, na wszystkie tematy będziecie rozmawiać podniesionym
głosem. Pozwól dziecku mieć własne zdanie. Nawet gdy poglądy dziecka wydają ci
się nietrafione, mów: „Fajnie, że tak myślisz. Ja myślę inaczej”.
·
Wymyślcie własny kod.
Posługując
się językiem zrozumiałym tylko dla was, sprawisz, że dziecko poczuje się z tobą
zaprzyjaźnione. Zamiast mówić: „Nie opieraj łokci na stole!”, spójrz na malca
wymownie i powiedz: „Król-łokietek albo królowa-łokietkowa”. Od razu będzie
wiedziało, o co chodzi, a nie poczuje się publicznie skarcone.
·
Nie kłoć się przy dzieciach.
Chcemy
tego czy nie, dzieci często biorą na siebie winę za nieporozumienia między
rodzicami. Dlatego w ich obecności nie wolno na siebie krzyczeć. Można
natomiast mieć inne zdanie, mówić o tym i ustępować. W ten sposób dziecko uczy
się tolerancji dla odmiennych poglądów.
·
Wyprostuj sprawy.
Jeśli
w twoim związku się nie układa albo masz kłopoty w pracy, dąż do jak
najszybszego rozwiązania problemów. Nieświadomie przekazujemy dzieciom
negatywne emocje. Dlatego warto się ich pozbywać, wzmacniać wiarę w siebie i
dbać o relacje z bliskimi ludźmi.
·
Nie traktuj
dziecka jak partnera na swoim poziomie.
Należy
mu się szacunek, ale nie trzeba wtajemniczać go w odległe plany albo tłumaczyć
się ze wszystkich działań. Dziecko potrzebuje jasności, ale nie musi rozumieć
wszystkich powodów naszych poleceń, nakazów i zakazów. Często czuje się nawet
pewniej, jeśli w tej dziedzinie wszystko toczy się naturalnym trybem – tak po
prostu jest i już. Bądź partnerem na poziomie dziecka.
·
Nie kłóć się z rodzicami dzieci, z którymi walczą
Twoje pociechy.
Przeciwnie,
zaproponuj, że wspólnie wybierzecie się do parku, by dzieci mogły lepiej się
poznać i zaprzyjaźnić. To co może wyglądać jak atak, np. pociąganie za
warkocze, w rzeczywistości może oznaczać sympatię, tyle że wyrażoną w
niefortunny sposób.
·
Stosuj przemyślane metody wychowawcze.
Dziecko nie ma instrukcji obsługi. Wychowując je, kieruj się zdrowym
rozsądkiem i miłością. Zdobywaj wiedzę na temat rozwoju psychicznego dziecka i
działaj doraźnie.
|